پنبه زن (احمدعلی رستگاران)

احمدعلی رستگارانعروس کلب علی رفته به هیزم که از بوی دلاویز تو مستم!کلنگ از آسمان افتاد و نشکستوگرنه من کجا و بی وفایی؟!همین آغاز کار توجّه می دهم که غرض ورود در مزاح یا طنز و مقولاتی چنان نیست که بیان اوضاع هرکه هرکه! است و موضوع چنان روشن است که نیازی هم‌ به دراز نویسی ندارد.از قول معاون وزیر ارشاد جمهوری اسلامی نقل شده است که فرموده اند، سازندگان یا بازیگران یکی از فیلم های نمایش داده شده در جشنواره ای در خارج از کشور باید بازداشت شوند!نگارنده که اندک‌ آشنایی با حقوق و قانون دارم تا کلمه بازداشت را دیدم مجموعه ای بی نظم و ترتیب لیکن مرتبط با افاضات آقای معاون ، بقول بزرگان به ذهنم متبادر شد. کسی میتواند دستور بازداشت دیگران را بدهد ؟! بدون‌ اینکه برابر مقررات قانونی، شکایتی از جایی ، و منباب مثال از ناحیه ء دادستان ، یا مدعی العموم، در مرجع قضایی مطرح و مرجع مفروض، با ورود قانونی به رسیدگی و جمع آوری ادله وقوع جرم و در فرض قابلیت انتساب اتهام اقدامی قانونی نماید؟دیدم که نه ! دادستان کل کشور هم‌ نمیتواند دستور بازداشت دیگران را بدهد ، مگر به مناسبت شغلی که متصدی آن است و در جهت حفظ حقوق خلق الله و حسن اجرای قانون و در فرضی که با وقوع جرمی مواجه شده باشد، موضوع را جهت پیگیری به مرجع قضایی ذیربط ارجاع می دهد و مرجع مفروض هم قادر نیست کسی را بازداشت کند مگر اینکه دلیل ارتکاب جرم موجود باشد ، و تحقیقات قانونی انجام و دلایل اثباتی ارتکاب جرم جمع آوری شده باشدکه در آن صورت نیز تفهیم اتهام و صدور قرار تامین کیفری ، محتمل است منتهی به بازداشت شود و حاصل اینکه یک مدعی در گوشه ذهن من به پرسش های ناگزیری از معاون می پردازد و البته نه از موضع جسارت به ساحت محترم ایشان آنه پنبه زن (احمدعلی رستگاران)...

احمد علی رستگاران1-سالیان متمادی پس از انقلاب سال 1357 ،  ایرانیانِ بسیاری با ترجیح ادامه زندگی در کشوری دیگر و به مصداقِ نتوان مرد به‌سختی که من اینجا زادم، ایران را ترک و مهاجرت، و در خارج، روزگار می‌گذرانند، و بی هیچ ادعایی  به زندگیِ عادی مشغول . در این میان کسانی از ایرانیان، به هر علت ناگزیر از مهاجرت بوده ، یا خود را ناگزیر از مهاجرت می‌دیده‌اند ، و این ها کسانی اند که اپوزیسیون حکومت شناخته می‌شوند. و در میان آنها ازچپِ چپ ،تا راستِ راست-چنانچه خود می گویند –حضور دارند. برخی از این آدمها در طی تمامی سالهای گذشته در مسیر تلاش های سیاسی - درست یا نادرست-خود ، به حزب و اتحادیه سازی و امثالهم نیز مشغول بوده‌اند ، و البته چنانچه شاهد بوده ایم، بیشتر به یکدیگر می‌پرداخته‌اند، تا به تلاش‌های سیاسی‌ای که مدعی آن هستند. همین آغازِ کار باید حسابِ کسانی را که دل‌ در گرویِ این سرزمین و تاریخ و تمدن و فرهنگ و حفظ آن داشته‌اند و دارند و در طولِ تمامیِ سال‌های گذشته با کوشش‌های مستمر و مداوم و خستگی‌ناپذیر و با تکیه و تاکید بر ایران‌دوستی و حفظِ تمامیتِ ارضیِ ایران و یکپارچگی آن به کارِ فرهنگی پرداخته‌اند، از گروه اول جدا کرد. در میان گروه اول، تجزیه طلبانی حضور دارند که در طولِ سال‌های گذشته، ضمن تلاش‌هایِ تجزیه‌طلبانه، وانمود کرده اند که دغدغه‌شان پیگیریِ موضوعاتِ حقوقِ بشری و دموکراسی است. و اگر چه به دلالت تجربیاتی که مردم از رفتار آنها پیدا کرده‌اند، حنایشان دیگر رنگی ندارد، لیکن نباید از خطرِ احتمالِ تأثیرگذاریِ افکار و رفتارشان بر جوانانِ نوعاً بی تجربه و معمولاً کمتر آگاه از واقعیت‌هایِ تاریخیِ این کشور غافل شد . 2-اخیراً گروهی که خود را  شورایِ مدیریتِ گذار! پنبه زن (احمدعلی رستگاران)...